افشاگری سرپرست سابق تیم ملی فوتسال ناشنوایان: رسید پاداش دلاری را گرفتند، اما پولی ندادند
بهرام مهرپیما در گفتوگو با میزان، درباره بی‌مهری‌ها و بی‌توجهی فدراسیون ناشنوایان طی مدت حضورش، اظهار داشت: ماه‌ها سکوت کردم، اما دیگر کافیست. تیم ملی فوتسال ناشنوایان را با حداقل امکانات و در کمتر از شش ماه به قهرمانی جهان در برزیل و سپس قهرمانی المپیک زمستانی در ترکیه رساندیم، اما حاصل این موفقیت چه بود؟ نه پاداشی، نه قدردانی و نه حتی یک تماس! اکنون حذف شده‌ایم و هیچ‌کس پاسخگو نیست. این گفتوگو برای بیان حقیقت است؛ برای اینکه مردم بدانند پشت این افتخارات، چه بی‌عدالتی‌هایی رقم خورده است.
پاداش؟ حتی یک خسته نباشید هم نگفتند
وی ادامه داد: اردستانی رئیس انجمن فوتسال، در طول اردو‌ها و پیش از اعزام به مسابقات جهانی و المپیک وعده‌های متعددی برای پرداخت پاداش در صورت قهرمانی داد، اما با وجود کسب دو عنوان مهم، نه تنها هیچ پاداشی داده نشد، حتی یک خسته نباشید هم نگفتند. فدراسیون ناشنوایان نیز کوچک‌ترین ارزشی برای تلاش‌های چندماهه کادرفنی و بازیکنان قائل نشد. علیرضا بسیج، که همه‌کاره فدراسیون بود و از نزدیک در جریان زحمات ما بود، هیچ واکنشی نشان نداد. نام ما در لیست پاداش ریاست‌جمهوری قرار نگرفت. تنها مبلغ ناچیزی از سوی وزارت ورزش و جوانان پرداخت شد که آن هم شامل همه مدال‌آوران بین‌المللی بود. میزان این پاداش آن‌قدر پایین بود که از ذکر آن شرم دارم.
معلوم نیست هزینه‌های پرداخت شده را چه کسی باید بپردازد
مهرپیما درباره هزینه‌های شخصی که در طول اردو‌ها پرداخت کرده گفت: تمام فاکتور‌های هزینه‌شده را به اردستانی رئیس انجمن فوتسال تحویل دادم، اما انجمن از پرداخت آنها سرباز زد. هنوز مشخص نیست این مبالغ کجاست و چه کسی مسئول آن است. در طول شش ماه اردو با مشکلات زیادی برای تأمین سالن تمرین مواجه بودیم. کوچک‌ترین اقدامی برای اختصاص سالن صورت نگرفت. این در حالی‌ست که سرمربی تیم، داورزنی، با رایزنی با عباسی مدیرمجموعه ورزشی چمران در حکیمیه و مدیر سالن زینبیه، فضای تمرینی را برای ما تأمین می‌کردند، آن هم بدون دریافت هزینه.
تیم قهرمان را با رابطه منحل کردند
سرپرست سابق تیم ملی فوتسال ناشنوایان درمورد تغییر کادرفنی و بازیکنان به‌طور کامل عنوان کرد: برای ما هم جای تعجب دارد. سرمربی، مربی و سرپرست و حتی بازیکنان کلیدی بدون هیچ دلیل منطقی کنار گذاشته شدند. شاید این هم پاداش قهرمانی‌های ما بود! تیم فعلی که به کرمان واگذار شده، هیچ وجاهت قانونی در چارچوب فدراسیون و انجمن ندارد. این نشان می‌دهد فدراسیون توان اداره تیم را ندارد و از طریق سفارش، رابطه و واسطه‌گری در حال تیم‌داری است. انتخاب‌ها نه بر اساس تخصص و تجربه، بلکه تحت‌تأثیر فشار‌های بیرونی و عدم ثبات مدیریتی در فدراسیون انجام شده است. در کجای دنیا تیمی که در کمتر از شش ماه قهرمان جهان و المپیک شده، این‌گونه منحل می‌شود؟ آیا وزارت ورزش این رفتار را تأیید می‌کند؟
قهرمان شدیم، اما گویی باید تنبیه می‌شدیم، نه تشویق!
او در ادامه درخصوص قرادادها و وعده‌های داده شده متذکر شد: همه‌چیز در حد حرف باقی ماند. نه قراردادی رسمی امضا شد، نه بیمه‌ای در کار بود و نه حقوقی پرداخت شد. ما قهرمان شدیم، اما گویی باید تنبیه می‌شدیم، نه تشویق! اردستانی، پازوکی، بسیج و نکولعل آزاد به جای تمرکز بر امور فنی، صرفاً دنبال تثبیت موقعیت شخصی بودند. هیچ نقش مؤثری در موفقیت تیم نداشتند و فقط هنگام گرفتن اعتبار وارد صحنه می‌شدند. این نگاه مخرب باعث نادیده‌گرفتن زحمات واقعی و تضعیف تیم شد.
سرپرست سابق تیم ملی فوتسال ناشنوایان تاکید کرد: ما نه دنبال پستیم، نه پاداش. فقط عدالت می‌خواهیم. چرا تیم قهرمان باید حذف شود؟ چرا کسی پاسخگو نیست؟ چرا رسانه‌ها نمی‌پرسند که این تیم کجاست؟ ما خواستار پایان دادن به بی‌عدالتی و باز شدن مسیر برای شایستگان هستیم. اگر روند فعلی ادامه یابد، آینده‌ای روشن برای این تیم متصور نیستم. انگیزه‌ها نابود شده‌اند، اعتماد از بین رفته و امیدی در دل بازیکنان نمانده. بعید است موفقیت‌های گذشته تکرار شوند.
با لباس عزا به تمرین رفتیم، با بی‌احترامی برگشتیم
وی در مورد هزینه‌های سفر ترکیه ادامه داد: در دو مرحله، به بازیکنان ۱۰۰ دلار و ۱۰۰۰ لیر ترکیه پرداخت شد. اما کادرفنی، سرپرست و تدارکات هیچ مبلغی دریافت نکردند. قرار بود پس از بازگشت، در فرودگاه ۳۰۰ دلار پرداخت شود که آن هم عملی نشد. جالب اینکه چند روز پیش از بازگشت، رسید‌هایی بدون ذکر مبلغ از بازیکنان گرفته شد. این اسناد را همراه با توضیحات کتبی به آزاد و بسیج تحویل دادم. اما سؤال اینجاست، چه کسی پیگیر این تخلفات است؟
مهرپیما در پایان خاطرنشان کرد: برای موفقیت تیم و سربلندی ایران، از جان و دل مایه گذاشتیم. من در حالی در تمرینات حاضر شدم که خواهرم را از دست داده بودم و عباسی با لباس عزا، پس از فوت پسر جوانش، به تیم برگشت. اما حتی کمترین پاداش هم به ما تعلق نگرفت. پس از قهرمانی، همه اعضای تیم در استان‌های خود مورد تقدیر قرار گرفتند، جز من! هیأت ناشنوایان استان البرز هیچ اقدامی نکرد و ایزدبین حتی اظهار داشت که سرپرست‌ها نقشی در موفقیت ندارند! این در حالی‌ست که در دانشگاه‌ها واحد درسی مخصوص مسئولیت سرپرست‌های ورزشی تدریس می‌شود و نقش آنها در انسجام تیم حیاتی است.
انتهای پیام/